کلاس حرارتی سیم مغناطیسی و دوام حرارتی عایقها
سیمهای مغناطیسی با عایق فیلمی، اساس تجهیزات الکتریکی با عملکرد پایدار در دماهای بالا هستند.
کلاس حرارتی سیم مغناطیسی باید بر اساس موارد زیر تعیین شود:
الف) شاخص دما باید طول عمر پیشبینیشده سیم را حداقل ۲۰,۰۰۰ ساعت یا بیشتر در دمای کلاس حرارتی یا بالاتر نشان دهد.
ب) قابلیت تحمل شوک حرارتی طبق استاندارد مورد نیاز، که باید حداقل ۲۰ درجه سانتیگراد بالاتر از دمای کلاس حرارتی باشد.
کلاس حرارتی اعلامشده برای هر محصول، کلاس سیم مغناطیسی است و نشاندهنده کلاس تجهیزات الکتریکیای که سیم در آن استفاده میشود، نیست.
نکات مربوط به آلومینیوم و مس
تولیدکنندگان سیم مغناطیسی انتظار میرود در صورت درخواست، دادههای آزمایشگاهی مربوط به کلاس حرارتی سیم مغناطیسی مطابق استانداردهای IEC، NEMA یا استانداردهای مشتریان را ارائه دهند.
توجه ۱: مس در دماهای ۲۰۰ درجه سانتیگراد و بالاتر با سرعت بیشتری اکسید میشود و همچنین ممکن است سوراخ شود و شکننده گردد. این اکسیداسیون میتواند پوشش فیلم را خراب کرده و باعث خرابی سیمپیچی شود. برای دستیابی به طول عمر طولانیتر در دماهای بالاتر از ۲۰۰ درجه سانتیگراد، توصیه میشود هادی مسی با مواد مقاومی مانند نقره یا نیکل محافظت شود، مشروط بر اینکه این مواد با پوشش فیلم سازگار باشند.
توجه ۲: سیم مغناطیسی آلومینیومی معمولاً شاخص حرارتی بالاتر و ویژگیهای شوک حرارتی متفاوتی نسبت به سیم مسی با پوشش فیلم دارد. این تفاوتها باید هنگام تعیین کلاس حرارتی سیم آلومینیومی فیلمدار در نظر گرفته شوند.
لاک عایق
کلاسبندی حرارتی لاکهای عایق الکتریکی باید بر اساس یکی از روشهای زیر انجام شود:
- آزمون الکتریکی همراه با سیم مغناطیسی (ASTM D3251)
- آزمون مکانیکی همراه با سیم مغناطیسی (ASTM D3145)
- سنجش کاهش وزن (ASTM D3377 یا ASTM D2756)
- آزمون الکتریکی روی پارچه شیشهای (ASTM D1932)
- سابقه استفاده میدانی
روش آزمون – دوام حرارتی سیم مغناطیسی
دوام حرارتی تمام اندازهها و اشکال سیمهای با عایق فیلمی باید با استفاده از سیم گرد ۱۰–۲۹ AWG نوع Heavy یا Type 2 ارزیابی شود.
رتبهبندی کلاس حرارتی باید بر اساس آزمون نمونههای بدون لاک سیم گرد با پوشش فیلم ضخیم مطابق ASTM D2307 انجام شود. اندازه ترجیحی سیم گرد برای ارزیابی ۱۸ AWG با پوشش ضخیم است. کلاسهای حرارتی سیمهای مستطیلی و مربعی بر اساس نتایج سیمهای گرد ۱۰–۱۸ AWG تعیین میشوند. سیمهای ۲۸ یا ۲۹ AWG نیز در صورتی مجاز هستند که محدوده اندازه مشخصه به ۲۵ AWG و کوچکتر محدود شده باشد.
تجربه نشان داده است که سیمهای با عایق فیلمی و لاک یا رزینهای عایق الکتریکی میتوانند در طول فرآیند حرارتی بر یکدیگر اثرگذار باشند. تعامل بین لاک یا رزین و پوشش فیلم ممکن است طول عمر حرارتی نسبی ترکیب سیم و لاک را افزایش یا کاهش دهد، نسبت به طول عمر سیم بدون لاک.
نوع هادی یا وضعیت سطح آن نیز دوام حرارتی سیم مغناطیسی با عایق فیلمی را تحت تأثیر قرار میدهد.
در اصل، شاخص دما یک مقدار اسمی یا نسبی است که بر حسب درجه سانتیگراد و در مدت ۲۰,۰۰۰ ساعت بیان میشود و صرفاً برای مقایسه است، نه نشاندهنده دمای عملیاتی سیم با فیلم.
منابع: NEMA MW 1000 و ASTM D2307
